15:25-17:25 – CZĘŚĆ WARSZTATOWA

(równolegle do wyboru)

Partnerstwo jako fundament relacji w społeczności korekcyjnej – Tomasz Kołodziejczyk

W czasie warsztatu zastanowimy się (także uczestnicząc w zaaranżowanych doświadczeniach):

• jaka jest istota partnerskiej relacji między młodym człowiekiem i dorosłym, wychowankiem i wychowawcą, pacjentem i terapeutą
• dlaczego w społeczności korekcyjnej partnerstwo jest podstawą relacji
• w jaki sposób jest ono realizowane w konkretnych sytuacjach oraz dlaczego dla wielu dorosłych budowanie partnerskiej relacji z młodym człowiekiem jest takie trudne.

Jaka profilaktyka? Warunki skutecznych oddziaływań – Jolanta Łazuga-Koczurowska

Większość realizowanych programów w zakresie profilaktyki adresowanych jest do dzieci i młodzieży w okresie dorastania. Fakt ten nie dziwi, gdyż to właśnie osoby w wieku od 11 do 19 lat najczęściej inicjują i utrzymują swoje kontakty z substancjami psychoaktywnymi. Najczęściej też te osoby podlegają różnym oddziaływaniom profilaktycznym (czy to w szkole czy to w rodzinie), wychowawczym czy terapeutycznym. Zwykle pod presją rodziców czy opiekunów, rzadziej z własnej potrzeby. Skuteczność tych oddziaływań w odniesieniu do dzieci i młodzieży nie jest wysoka. Mimo wysiłków wkładanych w tworzenie programów profilaktycznych nie maleje znacząco liczba młodych osób sięgających po alkohol, narkotyki czy papierosy.

Można postawić kilka hipotez uzasadniających taki stan rzeczy.

• Po pierwsze – zbyt małą wagę podczas tworzenia i realizowania programów profilaktycznych przywiązuje się do specyfiki klienta, czyli adolescenta.
• Po drugie – programy tworzone dla adolescentów nie uwzględniają kluczowych potrzeb okresu dorastania.
• Po trzecie – w programach profilaktycznych, za dużo jest dydaktyzmu i edukacji.
• Po czwarte – przygotowanie nas, dorosłych, do konstruktywnego kontaktu z małolatem jest stale niewystarczające.

Proponowany warsztat jest przyczynkiem do wspólnej weryfikacji tych hipotez.

Model wychowawcy w społeczności korekcyjnej – Joanna Nowak

W pracy metodą społeczności korekcyjnej istotną rolę pełni wychowawca. Jego zadaniem jest modelowanie zachowań, które w filozofii społeczności uważamy za ważne. W trakcie warsztatów spróbujemy zoptymalizować model wychowawcy w świetlicowej społeczności korekcyjnej.

Normy i ich egzekwowanie w społeczności korekcyjnej – Marek Grondas

Warsztat będzie polegał na wypracowaniu w grupie warsztatowej zasad tworzenia norm w społeczności korekcyjnej oraz doświadczeniu procesu ich tworzenia, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania oddziaływań korekcyjnych, stosowanych samorządnie przez grupę, jako narzędzi pracy wychowawczej.

Praca zespołowa i superwizja w świetlicy środowiskowej – Piotr Adamiak

Celem warsztatu jest przedstawienie zasad tworzenia i funkcjonowania zespołu realizującego MDS, z uwzględnieniem wieloletniego doświadczenia licznych zespołów pracujących w podobny sposób. Warsztat będzie poruszał też wątek superwizji jako koniecznego wsparcia merytorycznego realizatorów, dającego szansę na optymalizację ich pracy i ciągły rozwój.

Budowanie relacji osobistych z wychowankiem – Barbara Tokarska

Podczas warsztatu zostaną omówione różne sposoby funkcjonowania w relacji: dorosły – dziecko/nastolatek oraz ich znaczenie w pracy korekcyjnej, w oparciu o doświadczenia własne uczestników.
Omówione zostaną specyfika budowania relacji osobistej z wychowankiem, a także korzyści oraz pułapki wynikające z bycia w określony sposób w relacji pomagania.

Społeczność internetowa – szansa czy zagrożenie? – Jacek Pyżalski

Warsztat dotyczy tego w jakim stopniu (i czy w ogóle) powinniśmy wykorzystywać komunikację zapośredniczoną (online) do diagnozy i terapii. Zaczniemy od przyjrzenia się temu, czy nasze przekonania dotyczące młodych ludzi w świecie nowych technologii komunikacyjnych są adekwatne do rzeczywistości, a następnie przejdziemy do analizy tego w jakim sposób technologie mogą stać się sensownym narzędziem pracy wychowawczej, profilaktycznej i terapeutycznej.

17:00-17:30 – PODSUMOWANIE KONFERENCJI