Ośrodek Leczenia, Terapii i Rehabilitacji Uzależnień w Łodzi
42 646 40 12 w sprawach pilnych
Seminarium na temat społeczności terapeutycznej „Społeczność terapeutyczna jako metoda terapii osób uzależnionych”
Blisko 150 osób wzięło udział w seminarium „Społeczność terapeutyczna jako metoda terapii osób uzależnionych”, zorganizowanym przez MONAR i Polską Federację Społeczności Terapeutycznych 22 listopada w Warszawie. Specjalnym gościem był prof. dr Eric Broekaert z Uniwersytetu w Gent (Belgia).
505 813 966 Telefon kontaktowy w sprawie przyjęć
czynny od poniedziałku do piątku w godz. 10:00-18:00
Jeżeli nie odbieramy telefonu, prosimy o wyrozumiałość – na pewno oddzwonimy.
Spotkanie ekspertów zajmujących się tematyką uzależnień było okazją do porównania rozwoju metody społeczności terapeutycznej w Polsce i w innych krajach europejskich na przestrzeni kilku dziesięcioleci. Nie zabrakło też miejsca na dyskusję o perspektywach i wyzwaniach przed jakimi obecnie stają terapeuci pracujący tą metodą.
Skok jakościowy
Prezentację na temat historii i współczesnego funkcjonowania społeczności terapeutycznych w naszym kraju przedstawił Piotr Adamiak z Zarządu Głównego MONARU.
Przypomniał trudne początki pierwszych ośrodków zakładanych na przełomie lat 70. i 80. XX w. (złe warunki lokalowe, duże obciążenie pracą kadry, nadrabiającej braki w wykształceniu ogromnym zaangażowaniem) i podkreślił ogromny skok jakościowy, jaki dokonał się w zakresie zróżnicowania i dostępności oferty terapeutycznej.
Wspomniał m.in. o daleko idącej indywidualizacji pracy z pacjentem, łączeniu w ośrodkach metody ST z innymi formami pomocy (terapia indywidualna, grupowa, psychoedukacja, warsztaty umiejętności, terapia rodzin) i wzroście kwalifikacji kadry (ponad 900 osób posiada certyfikaty Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii, rośnie liczba osób pracujących w ośrodkach, legitymujących się wykształceniem kierunkowym, takim jak psychologia czy pedagogika).
Wśród wyzwań stojących przed społecznościami terapeutycznymi wymienił m.in. integrację środowiska pracowników ST w celu lobbowania na rzecz rozwoju tej metody jako skutecznej i opłacalnej społecznie.
Aktualności
15:25-17:25 – CZĘŚĆ WARSZTATOWA
(równolegle do wyboru)
Partnerstwo jako fundament relacji w społeczności korekcyjnej – Tomasz Kołodziejczyk
W czasie warsztatu zastanowimy się (także uczestnicząc w zaaranżowanych doświadczeniach):
- jaka jest istota partnerskiej relacji między młodym człowiekiem i dorosłym, wychowankiem i wychowawcą, pacjentem i terapeutą
- dlaczego w społeczności korekcyjnej partnerstwo jest podstawą relacji
- w jaki sposób jest ono realizowane w konkretnych sytuacjach oraz dlaczego dla wielu dorosłych budowanie partnerskiej relacji z młodym człowiekiem jest takie trudne.
Jaka profilaktyka? Warunki skutecznych oddziaływań – Jolanta Łazuga-Koczurowska
Większość realizowanych programów w zakresie profilaktyki adresowanych jest do dzieci i młodzieży w okresie dorastania. Fakt ten nie dziwi, gdyż to właśnie osoby w wieku od 11 do 19 lat najczęściej inicjują i utrzymują swoje kontakty z substancjami psychoaktywnymi. Najczęściej też te osoby podlegają różnym oddziaływaniom profilaktycznym (czy to w szkole czy to w rodzinie), wychowawczym czy terapeutycznym. Zwykle pod presją rodziców czy opiekunów, rzadziej z własnej potrzeby. Skuteczność tych oddziaływań w odniesieniu do dzieci i młodzieży nie jest wysoka. Mimo wysiłków wkładanych w tworzenie programów profilaktycznych nie maleje znacząco liczba młodych osób sięgających po alkohol, narkotyki czy papierosy.
Można postawić kilka hipotez uzasadniających taki stan rzeczy.
- Po pierwsze – zbyt małą wagę podczas tworzenia i realizowania programów profilaktycznych przywiązuje się do specyfiki klienta, czyli adolescenta.
- Po drugie – programy tworzone dla adolescentów nie uwzględniają kluczowych potrzeb okresu dorastania.
- Po trzecie – w programach profilaktycznych, za dużo jest dydaktyzmu i edukacji.
- Po czwarte – przygotowanie nas, dorosłych, do konstruktywnego kontaktu z małolatem jest stale niewystarczające.
Proponowany warsztat jest przyczynkiem do wspólnej weryfikacji tych hipotez.
Model wychowawcy w społeczności korekcyjnej – Joanna Nowak
W pracy metodą społeczności korekcyjnej istotną rolę pełni wychowawca. Jego zadaniem jest modelowanie zachowań, które w filozofii społeczności uważamy za ważne. W trakcie warsztatów spróbujemy zoptymalizować model wychowawcy w świetlicowej społeczności korekcyjnej.
Normy i ich egzekwowanie w społeczności korekcyjnej – Marek Grondas
Warsztat będzie polegał na wypracowaniu w grupie warsztatowej zasad tworzenia norm w społeczności korekcyjnej oraz doświadczeniu procesu ich tworzenia, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania oddziaływań korekcyjnych, stosowanych samorządnie przez grupę, jako narzędzi pracy wychowawczej.
Praca zespołowa i superwizja w świetlicy środowiskowej – Piotr Adamiak
Celem warsztatu jest przedstawienie zasad tworzenia i funkcjonowania zespołu realizującego MDS, z uwzględnieniem wieloletniego doświadczenia licznych zespołów pracujących w podobny sposób. Warsztat będzie poruszał też wątek superwizji jako koniecznego wsparcia merytorycznego realizatorów, dającego szansę na optymalizację ich pracy i ciągły rozwój.
Budowanie relacji osobistych z wychowankiem – Barbara Tokarska
Podczas warsztatu zostaną omówione różne sposoby funkcjonowania w relacji: dorosły – dziecko/nastolatek oraz ich znaczenie w pracy korekcyjnej, w oparciu o doświadczenia własne uczestników.
Omówione zostaną specyfika budowania relacji osobistej z wychowankiem, a także korzyści oraz pułapki wynikające z bycia w określony sposób w relacji pomagania.
Społeczność internetowa – szansa czy zagrożenie? – Jacek Pyżalski
Warsztat dotyczy tego w jakim stopniu (i czy w ogóle) powinniśmy wykorzystywać komunikację zapośredniczoną (online) do diagnozy i terapii. Zaczniemy od przyjrzenia się temu, czy nasze przekonania dotyczące młodych ludzi w świecie nowych technologii komunikacyjnych są adekwatne do rzeczywistości, a następnie przejdziemy do analizy tego w jakim sposób technologie mogą stać się sensownym narzędziem pracy wychowawczej, profilaktycznej i terapeutycznej.