Ośrodek Leczenia, Terapii i Rehabilitacji Uzależnień w Łodzi
czynny od poniedziałku do piątku w godz. 10:00-18:00
Jeżeli nie odbieramy telefonu, prosimy o wyrozumiałość – na pewno oddzwonimy.
pomagają zadbać o swoje ciało, być uważnym na siebie i są elementem relaksacji.
biegi, siatkówka, piłka nożna – to nauka mobilizacji, systematyczności oraz wspólnej zabawy i zdrowej realizacji.
Przeczytaj więcej o znaczeniu aktywności fizycznej w procesie terapeutycznym osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych.
sprzyjają oswajaniu się z sytuacją ekspozycji społecznej, kreatywności oraz nauce dystansu do swoich ograniczeń.
Zadanie polega na (współ)kreowaniu przez aktora / pacjenta dzieła teatralnego, a w czasie jego tworzenia, na doświadczaniu, symbolicznym wyrażaniu poprzez grę i przepracowywaniu, przy pomocy reżysera / przewodnika / terapeuty /społeczności terapeutycznej, doznawanych przeżyć i emocji. Proces ten pobudza zdolność do przemiany, by umożliwić samoidentyfikację i wszechstronny rozwój twórcy.
Przeczytaj więcej o znaczeniu teatru w procesie terapeutycznym.
obozy wędrowne i narciarskie w górach, spływ kajakowy to metafora życia, w którym warto wyznaczyć cel, zaplanować etapy jego realizacji, być pomocnym dla innych i umieć korzystać z pomocy innych, a co najważniejsze, włożyć wysiłek, aby ten cel osiągnąć mimo, że po drodze bywa trudno i męcząco.
Jak w życiu, są przeszkody, ale i powody do uśmiechu.
W związku z tym, że nie chodzi jedynie o wyeliminowanie niepożądanych zachowań, celem terapii jest także między innymi:
Uzależnienie jest chorobą mającą – w większości przypadków – przyczynowo charakter wtórny i reaktywny. Jest ona mianowicie skutkiem używania i nadużywania substancji psychoaktywnych jako sposobu na radzenie sobie z trudnościami w relacjach intrapsychicznych i interpersonalnych. To znaczy – z dyskomfortem pojawiającym się w wyniku kontaktu z negatywnym obrazem samego siebie (ukształtowanym najczęściej we wczesnym okresie dzieciństwa) oraz związanymi z nim – lękiem przed odrzuceniem przez otoczenie i nieumiejętnością wchodzenia w trwałe związki emocjonalne.
Z drugiej strony, z punktu widzenia objawowego, uzależnienie w miarę jego rozwoju (kiedy używanie substancji wchodzi jak gdyby w proces „metabolizmu emocjonalnego”) staje się problemem samym w sobie – chorobą „samoistną” o dającej się przewidzieć dynamice i przebiegu, przewlekłą i nawrotową, manifestującą się różnego rodzaju poważnymi zaburzeniami w sferze fizycznej, psychicznej, społecznej i duchowej.
Z przyjętej koncepcji uzależnienia wynika, że oddziaływania terapeutyczne