Ośrodek Leczenia, Terapii i Rehabilitacji Uzależnień w Łodzi

Aktywności wspierające podstawowy program terapeutyczny

Ogólnym celem terapii jest przygotowanie pacjentów do życia w możliwym do osiągnięcia dobrostanie, bez używania substancji psychoaktywnych i bez innych destrukcyjnych zachowań.
 

505 813 966 Telefon kontaktowy w sprawie przyjęć

czynny od poniedziałku do piątku w godz. 10:00-18:00

Jeżeli nie odbieramy telefonu, prosimy o wyrozumiałość – na pewno  oddzwonimy.

Program merytoryczny w naszym Ośrodku jest uzupełniany różnego rodzaju aktywnościami, które nie są przypadkowe i stanowią istotny element terapii.

Zajęcia z jogi

pomagają zadbać o swoje ciało, być uważnym na siebie i są elementem relaksacji.

Zajęcia sportowe

biegi, siatkówka, piłka nożna – to nauka mobilizacji, systematyczności oraz wspólnej zabawy i zdrowej realizacji.

Przeczytaj więcej o znaczeniu aktywności fizycznej w procesie terapeutycznym osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych.

Zajęcia teatralne

sprzyjają oswajaniu się z sytuacją ekspozycji społecznej, kreatywności oraz nauce dystansu do swoich ograniczeń.

Zadanie polega na (współ)kreowaniu przez aktora / pacjenta dzieła teatralnego, a w czasie jego tworzenia, na doświadczaniu, symbolicznym wyrażaniu poprzez grę i przepracowywaniu, przy pomocy reżysera / przewodnika / terapeuty /społeczności terapeutycznej, doznawanych przeżyć i emocji. Proces ten pobudza zdolność do przemiany, by umożliwić samoidentyfikację i wszechstronny rozwój twórcy. 

Przeczytaj więcej o znaczeniu teatru w procesie terapeutycznym.

Wyjazdowe warsztaty terapeutyczne

obozy wędrowne i narciarskie w górach, spływ kajakowy to metafora życia, w którym warto wyznaczyć cel, zaplanować etapy jego realizacji, być pomocnym dla innych i umieć korzystać z pomocy innych, a co najważniejsze, włożyć wysiłek, aby ten cel osiągnąć mimo, że po drodze bywa trudno i męcząco.

Jak w życiu, są przeszkody, ale i powody do uśmiechu.

Aktualności

Ogólnym celem terapii jest przygotowanie pacjentów do życia w możliwym do osiągnięcia dobrostanie, bez używania substancji psychoaktywnych i bez innych destrukcyjnych zachowań.

W związku z tym, że nie chodzi jedynie o wyeliminowanie niepożądanych zachowań, celem terapii jest także między innymi:

  • wykształcenie i utrwalenie pozytywnego stylu bycia, dotyczy to pracy, funkcjonowania w rolach społecznych, umiejętności spędzania wolnego czasu,
  • zmiana fałszywego negatywnego obrazu siebie na realistycznie pozytywny,
  • wykształcenie umiejętności tworzenia dojrzałych i bliskich związków z innymi ludźmi,
  • zbudowanie podstaw do konstruktywnego radzenia sobie ze stresem i cierpieniem,
  • uwewnętrznienie społecznie akceptowanego sytemu norm i wartości,
  • wykształcenie – poprzez umiejętność bezpiecznego zaspokajania swoich potrzeb –  zdolności do cieszenia się życiem.

Uzależnienie jest chorobą mającą –  w większości przypadków – przyczynowo charakter wtórny i reaktywny. Jest ona mianowicie skutkiem używania i nadużywania substancji psychoaktywnych jako sposobu na radzenie sobie z trudnościami w relacjach intrapsychicznych i interpersonalnych. To znaczy – z dyskomfortem pojawiającym się w wyniku kontaktu z negatywnym obrazem samego siebie (ukształtowanym najczęściej we wczesnym okresie dzieciństwa) oraz związanymi z nim – lękiem przed odrzuceniem przez otoczenie i nieumiejętnością wchodzenia w trwałe związki emocjonalne.

Z drugiej strony, z punktu widzenia objawowego, uzależnienie w miarę jego rozwoju (kiedy używanie substancji wchodzi jak gdyby w proces „metabolizmu emocjonalnego”) staje się problemem samym w sobie – chorobą „samoistną” o dającej się przewidzieć dynamice i przebiegu, przewlekłą i nawrotową, manifestującą się różnego rodzaju poważnymi zaburzeniami w sferze fizycznej,  psychicznej, społecznej i duchowej.

Z przyjętej koncepcji uzależnienia wynika, że oddziaływania terapeutyczne

  • powinny zmierzać nie tylko do wykształcenia umiejętności utrzymywania trwałej abstynencji od substancji poprzez radzenie sobie z objawami choroby,
  • ale przede wszystkim powinny one – poprzez zmianę stylu bycia i poczucia tożsamości – przygotować pacjentów do satysfakcjonującego życia w naturalnym otoczeniu społecznym po ukończonej terapii.