Ten sam problem dotyczy terapii uzależnień, która przez dużą część społeczeństwa postrzegana jest nadal jako ostateczność, a placówki ją oferujące kojarzone są bardziej z ośrodkami wychowawczymi. Jednak miejsca takie mają na celu:

• zmianę dotychczasowych schematów zachowania,
• naukę budowania i utrzymywania relacji z ludźmi
• czy pracę nad swoimi emocjami.

W większości ośrodków terapii uzależnień duży nacisk kładzie się na aktywność fizyczną, w szczególności na bieganie. Tylko właściwie dlaczego tak jest?

Osoby uzależnione przejawiają kilka charakterystycznych cech osobowościowych, między innymi:

• niską samoocenę,
• zaburzenia emocjonalne,
• małą świadomość,
• trudności w podejmowaniu decyzji
• czy nieumiejętność rozwiązywania problemów.

Zdecydowana większość osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych prowadzi antyzdrowotny tryb życia. Badania, które obejmowały grupę 70 mężczyzn z różnych środowisk wykazały, że ponad 74% z nich nie podejmuje żadnej formy aktywności fizycznej. Ulubionym zajęciem okazało się być słuchanie muzyki (prawie 30%) oraz oglądanie telewizji i granie w gry komputerowe (ponad 28%) (Król, Zboina, Sentkowska, 2013).

Jednym z celów ośrodka terapii uzależnień jest przekierowanie formy spędzania czasu z biernej na aktywną.

Badania przeprowadzone na grupie młodzieży, dotyczące aktywności fizycznej i zażywania substancji psychoaktywnych wykazują, że aktywność fizyczna rozumiana jako spędzanie co najmniej godziny dziennie na treningach przez co najmniej pięć dni w tygodniu dotyczy niewielkiej części badanych osób, bo około 14,2% (Peltzer, 2010). Czas spędzany w sposób bierny, który rozumiany jest jako spędzanie czasu przed komputerem lub telewizorem w celach rozrywkowych co najmniej pięć godzin dziennie okazuje się być dodatnio skorelowany z używaniem substancji psychoaktywnych. Według badań z tego samego roku, aktywność fizyczna w dużej mierze chroni przed chronicznymi chorobami – osoby uprawiające sport regularnie mają lepsze strategie radzenia sobie ze stresem czy lepszą jakość snu (Delisle, Werch, Wong, Bian, Weiler, 2010).

Uprawianie sportu może stanowić pewnego rodzaju substytut dla substancji psychoaktywnych, ponieważ generuje podobne efekty psychospołeczne.

Uprawianie sportów zespołowych może zaspokajać potrzeby:

• przynależności do grupy rówieśniczej,
• poczucie wsparcia płynące ze strony współzawodników czy trenerów.

Regularne treningi zwiększają poczucie sprawczości i budują pewność siebie, co może przełożyć się na wzrost samooceny. Dodatkowo aktywność fizyczna to konstruktywny sposób na rozładowanie napięcia, tak często gromadzonego wewnątrz nas.

Aktywność fizyczna nie może być oczywiście traktowana jako rozwiązanie problemów leżących u podstaw uzależnienia, może jednak być wsparciem w procesie terapeutycznym.